Diogo Carriço is een posthumane pianist en audiovisuele kunstenaar die de urgente balans tussen mens, natuur en technologie incarneert. Hij houdt zich bezig met de deconstructie en transmutatie van het pianisme en de piano, in een relatie van krachten met elektronica die vloeibaarheid en rusteloosheid in eenheid brengt. Een grensverleggende benadering en vloeibaarheid tussen akoestische, elektronische en visuele elementen vertegenwoordigen zijn composities en uitvoeringen. Avontuurlijk op een minimalistische piano vermengt hij drijvende harmonieën en golvende melodieën met elektronisch experimentalisme. Diogo bedenkt sonische levensvormen die asymmetrieën van media doordringen, waardoor het publiek wordt ondergedompeld in dromerige soundscapes en live visuals die net zoveel van de natuurlijke wereld hebben als abstracte schilderijen.

Naast zijn optredens is Diogo geïnteresseerd in de manier waarop nieuwe technologieën kunnen worden gebruikt voor muzikale doeleinden. Dit wordt gedaan door het gebruik van bewegingssensoren, zoals de Leap Motion handsensor, om het gebaar van de muzikant strikt te verbinden met elektronische geluidsmanipulatie. Als resultaat van dit werk volgde in 2019 een uitnodiging om artist in residency te zijn aan de Hogeschool voor de Kunsten van Amsterdam, waar hij later de positie van onderzoeker bekleedde. Ondersteund door de nieuw opgerichte Culture Club van hetzelfde instituut maakte hij een prototype van "Qi", een unieke software voor het vormgeven van muzikale optredens en nieuwe mediakunst met de intuïtie van handgebaren.

Silhouette Nekropolis is het debuutalbum van posthuman pianist Diogo Carriço. De release wordt gevierd met een witte LP-editie en een audiovisuele show waarin minimalistische piano versmelt met elektronisch experimentalisme. Ervaar hoe je wordt voortgestuwd door rusteloze soundscapes en oplossende kleuren, drijvend door de dromerige maar confronterende levensreis van een koraalrif.